Teologia polityczna i inne pisma

Carl Schmitt (1888-1985), niemiecki filozof prawa i polityki, nalezy do grupy dziewietnasto- i dwudziestowiecznych intelektualistow tylez inspirujacych, co kontrowersyjnych i trudnych do jednoznacznego zakwalifikowania, takich jak Nietzsche, Weber, Simmel, Heidegger, Canetti czy Nozick. Schmitt zaczynal jako dadaista, by po latach kariery teoretyka prawa w republice weimarskiej i po epizodzie nazistowskim 1933-1936 stac sie myslicielem, ktory do dzis wywiera wplyw na swiatowe koncepcje polityczne. Wypracowal fundamentalna idee politycznosci, ktora przeciwstawial sie konstytucyjnemu i prawnemu formalizmowi. Kto w panstwie ma prawo zawiesic prawo i na jakiej podstawie? Inaczej mowiac, kto (co) jest suwerenem? Tym pytaniem o prawomocnosc stanu wyjatkowego Schmitt eksponuje suwerena glebszego niz formalnie ukonstytuowane panstwo: jednosc polityczna oparta na nieustannych wyborach politycznych jednostek. Przed panstwem jako konstytucyjno-prawna forma istnieje panstwo jako dzialajacy podmiot. Na koncepcje tego podmiotu, uwaza autor, wywarla wplyw tradycja teologiczna, skad "teologia polityczna". O tych wszystkich kwestiach traktuje niniejszy wybor obejmujacy kilka podstawowych tekstow Schmitta z lat 1923-1932.