Sonra Bana Kus Dediler

Deniz var, toprak var, yildiz var. Ve ben bir deniz akintisi, bir toprak parcasi ve hic sönmeyen bir yildiz. Böcek var, cicek var, günes var. Ve ben iclerinden ugurböcegi, papatyanin yapraklari ve dokundugunda alev sacan günes turuncusuyum. Agac var, su var, tas var. Ve ben yesilden kizila bürünen, yüzüme serptigimde önümdeki isigi gören ve bir yakut tasiyim. Isik var, bulut var, ates var. Ve ben su hayatta top top ates olup ucuyorum. Siir bedesteni oldum ben diyen Betül Akdogan, henüz on dokuz yasinda. Sonra Bana Kus Dediler ise yazdigi ilk kitap. Okuyunca göreceksiniz bu kücük kitap yepyeni bir yazari müjdeliyor. Sonra Bana Kus Dedilerin kahramani, anlaticisi, gecirdigi bir rahatsizlik nedeniyle hastaneye yatirilmis bir cocuk. Onun yazdigi mektuplardan olusan bu anlati, okudukca derinlesiyor. Hastane odasinin duvarlarini hayalleriyle boyamaya kalkisan bir cocuk nicin agac kabuklarina saklanir Sahte dedigimiz sey nedir Bir kus mu, yoksa bir ev mi Bu mektuplar annesiz büyümek istemeyenlere yazilmis sanki. Karanlik gökyüzüne inat kus olmak isyenlere.