Skarga katynska

Droga do Trybunalu w Strasburgu byla bardzo daleka. Niektorzy z krewnych ofiar zbrodni katynskiej zaczeli ja w kolchozie w Kazachstanie, bo stamtad, poprzez Persje i Rodezje Polnocna, wracali do Polski. Inni ruszyli z Rumunii, gdzie w latach wojny zajmowali sie wyrobem butow ze slomkowa podeszwa, by utrzymac rodzine. Jeszcze inni przetrwali powstanie warszawskie w domu, skad nadawala slynna radiostacja AK "Lodz podwodna", ktora nie przerwala pracy nawet, gdy Niemcy przeprowadzali w budynku rewizje. Bohaterowie tej ksiazki po latach zaklamywania losow ich rodzin przez wladze PRL postanowili na forum miedzynarodowym upomniec sie o rzetelne sledztwo katynskie i honor swoich pomordowanych bliskich. (...) Zlozyli skarge przeciwko Rosji do Europejskiego Trybunalu Praw Czlowieka. Jego wyrok nie przyniosl im satysfakcji ani ukojenia bolu, choc siedmioosobowy sklad sedziowski orzekl, ze w Katyniu popelniono zbrodnie wojenna. Ostateczny wyrok Wielkiej Izby z 2013 roku glosil, iz trybunal nie moze oceniac trwajacego 14 lat rosyjskiego sledztwa katynskiego, ktore umorzono, gdyz do zbrodni NKWD doszlo, zanim powstala Konwencja Praw Czlowieka i sam strasburski sad. Poza tym Rosja zwiazana jest przepisami tego traktatu dopiero od roku 1998. Jakby tego bylo malo, w Strasburgu przyjeto rosyjska argumentacje, ze najmlodsi krewni ofiar Katynia nie cierpieli z powodu utraty bliskich tak mocno, jak ich rodzice czy starsze rodzenstwo, bo... swych ojcow nie zdazyli nawet poznac, skoro ci w 1940 roku, kiedy ich dzieci przyszly na swiat, byli juz w sowieckiej niewoli. Choc bliscy ofiar taki wyrok uznali za polityczny i korzystny dla Moskwy, nie zaluja swej decyzji o wystapieniu do Strasburga. Dzieki temu o zbrodni katynskiej uslyszaly tysiace ludzi na calym swiecie, a nawet rosyjskie media musialy przypomniec, dlaczego grupa Polakow pozwala wladze Rosji przed Europejski Trybunal.