Sevgili Arsiz Ölüm

1957 yilinda Kayserinin Bünyan kasabasina bagli Karacefenk köyünde dogdum. Yürümeyi ögrenir ögrenmez okula basladim. Okul, evimizin erkek odasiydi. Sedirlerin altinda cinlerle oynasirken okumayi, yazmayi ögrendim. Karacefenkte sedirlerin altinda cinler ve periler yasardi. Cocuklugum onlarin arasinda gecti. Gizlice onlarin dernegine girdim. Evlerini gezdim. Dügünlerine gittim. Dillerini, gündüz ve gece oyunlarini ögrendim. Babam Istanbulda calisirdi. Annemin yüregi yarali, garip bir kadin oldugunu kim söyledi banasimdi unuttum. Okuyup yazar, dikis diker, igne yapar, Kürtce ve Arapca bilirdi. Köye gelen cingenelere adini duymadigim yerleri, insanlari sorardi.Onun gecmisini aranip durmasi cocukluguma bulasan ilk aciydi. Babam Istanbuldan torba dolusu parayla döner, köyü basina toplardi. Evimiz tuhaf aletlerle doluydu. Ne ise yaradigini anlamadigim büyülü demirler. Zemberekli saat, radyo, gramofon, mavi kocaman bir yolcu otobüsü, patos, tulumba, kamyon ve traktör.1966 yilinda Istanbula geldim. Cocuklugum keskin bir aciyla ikiye bölündü sanki. Gerceklesmeyen düsler, aralarinda dogup büyüdügüm insanlariparamparca etti. Babam hizla iscilesti ve giderek issiz kaldi. Iki agbim ve kardesim insaatlarda ise girdi. Yedi kardesin arasindan titrek bir gölge gibi siyrilip liseyi bitirdim. Korku ve yalnizligin icinden okula gitmenin bedelini ödedim. Inanilmaz savrulmalar, inkar ve baskinin bin cesidi. Kente ayak uydurabilmek icin bogusup durdum. Her yanim yara bere icinde kaldi. Bogusurken birlikte dogup büyüdügüm insanlardan ayri düstüm. Ama kendi öz degerlerimi, dilimi ve o insanlarin durulmaz bir coskuyla bana tasidiklari sevgiyi koruyabilmek icin direndim. Elinizdeki roman bu direnisim icin aralarinda büyüdügüm insanlarin bana armaganidir. Keske onu daha soluk soluga, daha parcalanmis birteknikle, daha erken yazabilseydim.