Przeciw fizykom przeciw etykom

Wedle trafnego okreslenia V. Brocharda dzielo Sekstusa jest prawdziwa sceptyczna "summa". To paradoksalne, zwazywszy na sceptyczny kontekst, sformulowanie dobrze oddaje charakter dziela Sekstusa, ktore rzeczywiscie odznacza sie szeregiem cech laczacych go ze sredniowiecznymi kompendiami. Celem Sekstusa nie jest przedstawienie argumentacji nowatorskich, ale zwienczenie wielkiej tradycji sceptycznej, sporzadzenie wyczerpujacego zestawu argumentacji krytycznych, ktore podwazyloby fundamenty filozofii dogmatycznej, tlumiac pyche dogmatykow i leczac ich z "dogmatycznego szalenstwa". Dzieki temu przeslaniu oraz pasji historycznej autora dzielo Empiryka stanowi prawdziwa skarbnice wiedzy na temat starozytnej filozofii, zawierajac krytyczne przedstawienie dyskutowanych przez cala grecka tradycje filozoficzna zagadnien z zakresu logiki, fizyki i etyki. Paradoksem jest, ze wielki krytyk glownych tez tradycji, jakim jest Sekstus, pozostaje w najwyzszym stopniu wierny idealom klasycznej filozofii greckiej. Jest on racjonalista w najlepszym sensie tego slowa - jego wywody, mimo destrukcyjnego charakteru, opieraja sie na mocy logiki i odwolaniu do rozumu. Chociaz obala fundamentalne dla dogmatykow pojecie przyczyny, to jednak, gdy pisze, ze przyczyna nie moze byc pozniejsza od skutku, trudno miec watpliwosci, ze jest o tym przekonany. Gdy wspomina o ludziach, ktorzy "stawiaja rzeczy na glowie", mozna sie domyslac, ze jest to jego ocena epoki, w ktorej element mistyczny i religijny zawladnal filozofia, czyniac z niej forme religijnego objawienia.