Os calaicos; Mágoas; Follas ao vento

Florencio Vaamonde Lores (Bergondo, 1860-A Coru?a, 1925) foi un dosmáis relevantes escritores de fins do século XIX e quixo construír unsistema literario normalizado que abranguese campos aínda non tratados pola literatura galega, introducindo novas li?as poéticas. A súapoesía segue as grandes correntes que se producen na literaturaeuropea postromántica, a filosófica, social, épica e intimista, eintroduce o clasicismo. O seu obxectivo foi crear unha lingua culta através dunha literatura de calidade que, ademais, fixase unha norma.Na súa obra poética conxugou o mundo clásico co celta, rexeitando oenxebrismo ruralista e idealizando o campo.Na presente edición, precedida dun amplo estudio bibobliográfico sobre a figura de Florencio Vaamonde, preparada pola profesora IsabelSeoane Sánchez, actualmente profesora da Universidade de Deusto,reúnense tres dos poemarios de Florencio Vaamonde: "Os calaicos. Poema en cuatro cantos" (1894), primeiro poema épico nacional da literatura galega, no que se narra un importante capítulo da historia degalicia: a defensa da cidade da Coru?a ante o ataque inglés en 1589."Mágoas" (1901) e "Follas ao vento" (1919), os outros dous poemariosdo volume, son as obras onde se comproba o co?ecemento que Vaamondeti?a dos clásicos gregos e latinos e onde se observa o influxo querecibiu de Horacio, Anacreonte, Virxilio, Camoes, Carducci e sobretodo Leopardi, á parte da forte pegada do petrarquismo que se rastrexa nos seus sonetos. Unha obra a de Vaamonde que, en suma, reflicte ointento de estilizar, normalizar a actualizar a literatura galega, epo?ela ao día dun xeito definitivo.