Ocaleni z ludobójstwa. Wspomnienia Polaków z Wołynia

„Tego, co się działo na Wołyniu, nie da się opisać” – podobne twierdzenia często pojawiają się w rozmowach z ocalałymi z wołyńskiego ludobójstwa. W jaki bowiem sposób przekazać informacje na temat zbrodni, których dokonali ukraińscy nacjonaliści z OUN i UPA na cywilnej ludności Wołynia oraz Małopolski Wschodniej w latach czterdziestych XX w.?  Dla wielu czytelników treści zawarte w niniejszej publikacji będą szokujące i sami zaczną się zastanawiać, jak mogło dojść do tak okrutnych mordów na mieszkańcach wspomnianych terenów. Dlaczego część Ukraińców uległa zbrodniczej ideologii ukraińskiego integralnego nacjonalizmu, który swoje założenia czerpał z narodowego socjalizmu i bolszewizmu? Jak można było zaplanować oraz dokonać eksterminacji Polaków, ale też samych Ukraińców i przedstawicieli innych narodowości, którzy – w zdecydowanej większości – od pokoleń zamieszkiwali te ziemie, żyjąc razem w zgodzie?  Podstawowym celem publikacji jest przypomnienie ludobójstwa, które miało miejsce przed osiemdziesięciu laty na południowo-wschodnich terenach II Rzeczypospolitej. Z rąk ukraińskich nacjonalistów zginęło wówczas ponad 100 tys. cywilnej ludności – głównie polskiej – tego obszaru. Niniejsza publikacja wyrosła też z troski o pamięć o ofiarach mordów – niewinnych dzieciach, kobietach, mężczyznach, ludziach starszych, często niezwykle życzliwych dla swoich przyszłych oprawców i zamordowanych wyłącznie dlatego, że byli Polakami lub – jak w wypadku Sprawiedliwych Ukraińców – ponieważ nie godzili się na zło i zbrodnie.