Ksiega Ezechiela

Chronologicznie rzecz biorac, Ezechiel to trzeci wielki prorok z grupy tak zwanych newiim achronim, prorokow pozniejszych. O pokolenie mlodszy od Jeremiasza, z kaplanskiego rodu, wedle niektorych byl krewnym tego proroka, a moze wrecz jego synem. Swoja misje rozpoczal zaraz na poczatku szostego wieku. Ezechiel zyl i prorokowal w czasach duchowego zametu i dziejowych katastrof, kleski krolestwa Judy, umocnienia Egiptu i ograniczenia wplywow Fenicji. Nade wszystko widzial rosnaca potege Babilonu pod berlem Nabuchodonozora. Ten to wladca mial w duzym stopniu odmienic rozklad sil na Bliskim Wschodzie.Jak dowiadujemy sie z jego ksiegi, spisywanej skrupulatnie przez ponad dwa dziesieciolecia, na wygnaniu w Babilonii Ezechiel znalazl sie wraz z calym dworem obalonego krola judzkiego Jojachina. Wielokrotnie miewal tam widzenia mistyczne, w dziejach hebrajskich prorokow niemajace sobie rownych. Przelozone na material literacki, czynia go jednym z najoryginalniejszych i zarazem najbardziej niepokojacych autorow Biblii. Powielane i tworczo przeksztalcane, wplynely na wyobraznie pisarzy, mistykow i teozofow, trafily tez - przede wszystkim za sprawa ikonografii chrzescijanskiej - do skarbnicy klasycznych juz dzisiaj idei i obrazow, jakimi posluguje sie zachodnia cywilizacja.